Annet schrijft een stukje

Omdat Lois nu ergens boven de wereld hangt schrijf ik een stukje.

Gisteren zijn we om half 3 vertrokken naar Schiphol. Na de nodige fotosessie op de stoep voor het laatst dit jaar met z'n vijven in de auto. Lois verblikte of verbloosde en had ontzettend veel zin om weg te gaan (...) Op Schiphol stond er al een grote groep afscheidnemers en studenten klaar. Zeer herkenbaar in de t-shirts en grote lachen op hun gezichten. Hoe anders bij sommige ouders. Het inchecken ging prima; Lois had 3 kilo teveel maar daar werd niet moeilijk over gedaan. Het schijnt dat je tot september meer mee mag nemen maar vanaf september 20 kilo. Om geen verwarring te krijgen is de 20 kilo norm aangehouden. Ja wat je ook meeneemt moet ook weer terug natuurlijk. Na veel geknuffel en gezwaai gaat onze dochter door de douane. Op afstand te zien dat ze al reuze veel pret met elkaar hebben. Maar wat er door mij heen ging..........

Om 19.00 uur zou ze "hangen" (luchvaartterm voor in de lucht zijn) en wij dus in de auto naar boven zwaaien en roepen. Maar om 19.45 uur het sms je dat ze nu pas in het vliegtuig zaten en dat ze zo weg gingen vertrekken. Natuurlijk denk je als moeder o jee de aansluiting in London. Komt dat nog goed? Gelukkig hebben we om 22.45 uur nog contact gehad toen ze in de Boeing van Quantas zat(ook hier dus vertraging). Ze vertelde dat ze allemaal verspreid over het vliegtuig zaten en dat ze daar flink van baalde. Ze gingen proberen bij elkaar te komen want dat is natuurlijk veel leuker.

En dat was het dan! Nu maar afwachten wanneer we iets horen. Ze heeft ergens deze ochtend een tussenstop in Bangkok en daarna door naar Sydney. Vanaf Sydney vliegt ze met Karin door naar Melbourne en komt ergens woensdagmorgen vroeg (hollandse tijd) aan bij haar gastgezin. Deze staan klaar op het vliegveld. We kijken naar dit telefoontje uit. Het is toch een gek idee om je kind ergens boven de wereldbol te hebben rond zweven.

We hopen dat ze een fantastisch jaar krijgt waar ze de rest van haar leven aan terug denkt. Er zijn zo langzamerhand veel ex-exchange students (wat een woord!) waar we mee gesproken hebben en stuk voor stuk zeggen ze dat dit een ervaring was waar ze met veel plezier aan terug denken. En dat hopen we voor onze Lois natuurlijk ook!